Góra strony
Fizyka Życia

Socjalizm - definicja pojęcia

Definicja socjalizmu  Tabela Fiedosiejewa  Wykres rozwoju socjalizmu  Tabela Szymańskiego  Cytaty  Logo  Inne  Linki

Socjalizm w jednym zdaniu

Socjalizm 

Definiens:

Strategia zdobycia władzy i eksploatacji mas aż do całkowitej zapaści gospodarczej.

Częścią wspólną wszystkich odmian socjalizmu jest (częściowe lub całkowite) odrzucenie idei gospodarki rynkowej opartej na prywatnej własności środków produkcji i konkurowaniu podmiotów gospodarczych oraz promowanie idei sprawiedliwości społecznej rozumianej jako dzielenie dostępnych dóbr według zasady "wszystkim po równo".

Społeczeństwa dają się nabierać na socjalizm ze względu na naturalną dążność ludzkich systemów społecznych do socjalizmu zwaną Powszechnym Prawem Ciążenia ku Socjalizmowi. Jedynie powszechne zrozumienie procesów społecznych jest w stanie przeciwstawić się tej naturalnej dążności.

Zobacz też:
Konstruktory socjalizmu,
Lewak.

 


Inne definientia:

  1. Socjalizm to system państwowego przymusowego transferu dóbr pomiędzy producentami dóbr a ich konsumentami.

    Ultima Thule 2022.08.06

    Uwagi:
    To najkrótsza możliwa definicja.
    Aby socjalizm mógł istnieć, muszą zaistnieć dwa czynniki: PAŃSTWO i PRZYMUS.

    Częstym błędem jest mylenie IDEI z RZECZYWISTOŚCIĄ. Np. dla niektórych ZSRR był państwem komunistycznym, PRL państwem socjalistycznym itp. Tymczasem to nieprawda. To były systemy totalitarnej władzy, która używała określonej terminologii oraz rozwiązań prawnych, ale idee socjalistyczne/komunistyczne nie były tam wyłączne najważniejsze. Kluczowa była władza elit, które zdobyły władzę przemocą. Na przykład rewolucję 1917 zrobili biedni ludzie dowodzeni przez ideologów komunizmu ale idealistów bez głębszej wiedzy ideologicznej. Ale wszyscy krótko potem już nie żyli lub nie mieli na nic wpływu. Porzucona stara władza została szybko przejęta przez bezideowych bandytów.
    Czy to oznacza, że gdyby to był "prawdziwy" komunizm, to byłoby to lepsze? Oczywiście NIE! Każdy system, który zakłada odbieranie jednym i dawanie drugim wymaga przymusu, a to z kolei wymaga aparatu przymusu, który od razu jest przejmowany przez najbardziej zdeterminowanych bandytów. Tak więc ile razy grupa ludzi zacznie budować socjalizm/komunizm, tyle razy skończy w łagrach. Ex definitione.

Tabela Fiedosiejewa 

 

Tabela Fiedosiejewa - Schemat rozwoju socjalizmu

I. Przyczyny & Naturalna dążność systemów społecznych do socjalizmu

II. Faza przejęcia władzy

Rozwarstwienie społeczne spowodowane przez brak równości wobec prawa lub dziedziczenie tytułów, stanowisk, wpływów. Wielkie ideały socjalizmu: wolność, równość, braterstwo, wolność od niewolniczej pracy i bezrobocia, itd.

III. Faza umacniania władzy

Likwidacja prywatnej własności – uspołecznienie podstawowych środków produkcji. Likwidacja kapitalistów.

Zastąpienie mechanizmu żywiołowej regulacji gospodarki, świadomym zarządzaniem gospodarką społeczną przy pomocy planowania.

Ogromna koncentracja władzy w rękach zarządzających i planujących organów. Wszystkie środki istnienia, życia materialnego i duchowego, są planowane – to znaczy zarządzane z góry.

IV. Faza zapaści gospodarczej

Cena i zysk tracą swoje znaczenie jako automatyczne regulatory i kryteria wydajności gospodarki. Stają się pochodnymi planu

Automatyczne i stosunkowo elastyczne oddziaływanie konsumentów na producentów poprzez rynek, popyt i podaż, zamienia się na sztywne, planowane ceny i wartości.

Niezgodność centralnego planowania z indywidualnymi, nieprzewidywalnymi działaniami milionów ludzi.

Ograniczenie indywidualnych działań milionów ludzi tylko do takich, które są zgodne z planem - stłumienie twórczych inicjatyw społeczeństwa. Nawet do tego stopnia, że całkowicie zabrania się jakiejkolwiek prywatnej wytwórczości.

Pensja jako ekwiwalent wykonanej pracy traci swój sens, ponieważ plan, określając uprzednio jej wysokość, odrywa ją od określonego wysiłku włożonego przez indywidualnego pracownika.

Wyjątkowe obniżenie wydajności gospodarki narodowej w wyniku stłumienia twórczej inicjatywy społeczeństwa, zaniku społecznie obiektywnych kryteriów działania: ceny, zysku, popytu, podaży, a także w wyniku nieuniknionej ogromnej biurokratyzacji wszystkich stosunków produkcji w kraju.

Ukryte bankructwa przedsiębiorstw - przejście na dotacje.

Ukryte bezrobocie - jest więcej pracowników niż to konieczne do efektywnego wykonywania pracy.

Ukryta i jawna inflacja.

Zahamowanie wzrostu poziomu życia, aż do zatrzymania i odwrócenia tendencji wjego niektórych dziedzinach.

Olbrzymie obniżenie poziomu życia duchowego, aż do prymitywizmu.

V. Faza niezadowolenia społecznego

Niemożność pokojowej rywalizacji z kapitalizmem.

Pojawienie się i szybki wzrost niezadowolenia społecznego.

Monopol handlu zagranicznego. Izolacja gospodarcza.

Ukrycie prawdziwej sytuacji w kraju przed społeczeństwem: totalitarny monopol i cenzura na wszelkiego rodzaju informacje i środki jej rozpow- szechniania. Mydlenie oczu. Przerost tajności.

Utworzenie totalitarnego systemu kształcenia i wychowywania każdego obywatela od urodzenia aż do śmierci. Niedopuszczanie innych poglądów, niż całkowicie konformistyczne.

Błyskawiczny rozwój organów KGB i ich przenikanie we wszystkie dziedziny życia społecznego.

Granica zamknięta. Olbrzymi wzrost potęgi armii.

Terror i zastraszanie.

Pozbawienie wszelkich ludzkich wolności i praw.

Totalne śledzenie. Stworzenie totalitarnego systemu tajnych dokumentów, dotyczących sytuacji i działalności każdego obywatela, od urodzenia aż do śmierci.

Zaburzenie solidarności mas poprzez podsycanie dysonansów na bazie różnic: administra- cyjnych, majątkowych, rasowych, religijnych, edukacyjnych, itd.

Rozpusz- czanie różnego rodzaju pogłosek, iluzji i nadziei: na poprawę życia, liberalizację, itd.

System wyczerpał zasoby i przestaje funkcjonować.

VI. Faza rozpadu systemu

Desperackie próby poszukiwania wyjścia z sytuacji bez utraty władzy, tzn. bez rozkładu systemu.

Sprzeniewierzenie i wyprzedaż bogactw naturalnych w celu wykorzystania kapitalistów do utrzymania obniżającego się poziomu życia „socjalistów”.

Pogrywanie z kapitalistami jako przeciwwaga dla wewnętrznego niezadowolenia.

Poszukiwania słabego punktu w systemie kapitalistycznym w celu oderwania nowych terytoriów i narodów w celu grabieży.

Dalszy wzrost siły armii i KGB

Przenikanie niezadowolenia z systemu we wszystkie warstwy społeczeństwa, w tym do Państwowej Komisji Planowania, armii, KGB, a nawet do Biura Politycznego.

Stopniowe zmniejszanie się ilości posłusznych wykonawców, aż do zaniku możliwości realizacji istotnych represji za nieposłuszeństwo.

Pojawienie się pozytywnych, łączących programów zmiany i rozkładu systemu.

Wzrost chaosu i nieporozumień.

Walka o władzę i pojawienie się „grabarzy” systemu – nowych osób przejmujących władzę, zgadzających się na jego częściowe rozmontowanie (całościowe nastąpi samo z siebie) w celu pozyskania wsparcia wpływowych kręgów społeczeństwa.

Nieunikniona (ale może i niezbyt prędka) śmierć systemu, którą mogłoby oddalić w czasie zdobycie „tłustych kapitalistycznych kąsków”, jeśli nadarzyłaby się taka okazja.

Opracowano na podstawie schematu-tabeli zaproponowanego w książce "Zapadnia. Człowiek i socjalizm" Anatolia Pawłowicza Fiedosiejewa. Fotokopia oryginalnej tabeli Fiedosiejewa.

Wybrane cytaty z tej książki.

 


Wykres rozwoju socjalizmu  

 

Wykres rozwoju socjalizmu według Fiedosiejewa

Tabela Szymańskiego  

 


Tabela Szymańskiego -

Porównanie technologii przemysłowych

w warunkach interwencjonizmu
(tzw. socjalizm)
w warunkach wolnego rynku
(tzw. kapitalizm)
struktury pionowe - hierarchia i podległość struktury poziome - organizowanie zespołów celowych
szef jest panem i władcą szef jest strażnikiem zasad współpracy
przymus partnerstwo
konserwatyzm innowacyjność
dążenie do zdobywania wyższych i lepiej płatnych stanowisk przymus zwiększania wydajności pracy
nie zważanie na wydajność i koszty pracy - w razie czego państwo zainterweniuje pilne baczenie na wydajność i koszty pracy - w razie czego wolny rynek nie daruje
priorytet przemysłu propaństwowego (miejsca pracy i agresja), głównie ciężkiego priorytet przemysłu prokonsumenckiego
dominacja produkcji nad usługami dominacja usług nad produkcją
praca skoszarowana narzucająca na pracownika więzy procedur praca zdecentralizowana stawiająca na odpowiedzialność pracownika
nie motywuje do samodoskonalenia (szkolenia są sposobem na urwanie się z pracy) motywuje do samodoskonalenia (ludzie chcą się uczyć sami i nawet na własny koszt)
praca szablonowa praca zindywidualizowana
produkcja masowa nadążne programy produkcji
dążenie do zapewniania pracy człowiekowi dążenie do automatyzacji pracy
sztywne zarządzanie centralne nadążne zarządzanie rozproszone

Tabela opracowana na podstawie książki Jana Marii Szymańskiego "Życie systemów"

 

Cytaty  

 

Od najwcześniejszych lat próbowałem zrozumieć, czym jest socjalizm. Przez długie lata zebrałem ponad czterysta definicji. Później zaprzestałem tego procederu, zdając sobie sprawę, że socjalizmów jest dokładnie tyle, ilu jest socjalistów. I nawet więcej. Wczoraj towarzysz Lenin tak rozumiał socjalizm, dzisiaj – w inny sposób.

Mimo wszystko wspólną ideę – można powiedzieć wspólny mianownik – jednak znalazłem. Wszyscy socjaliści wyznają w takiej lub innej formie to samo. Weźcie program dowolnej partii socjalistycznej, materiały z jakiegokolwiek ich kongresu, przemówienie płomiennego rewolucjonisty lub hasła postępowego związku zawodowego, odrzućcie puste słowa i frazesy – a jest ich tam sporo – dokładnie wyciśnijcie i w tym, co pozostanie, odkryjecie istotę:

będziemy pracować coraz mniej, a brać coraz więcej.

Wiktor Suworow z książki "Matka Diabła. Kulisy rządów Chruszczowa."

 

Systemy socjalistyczne, działają tak, że niewielka grupa faktycznie na nich korzysta, natomiast ogromnie duża grupa żyje złudzeniami i nadzieją, iż może skorzystać.

 

Socjalizm każdemu równo nosa utrze.
Bogatych zdusi jutro, a biednych pojutrze...


Socjalizm nierówności wszelkie prędko utrze,
Szlachtę powiesi jutro, nie szlachtę pojutrze.

- Aleksander Fredro

 

 

Inne  

 

 

 

 

 

 

Socjalizm w jednym zdaniu 

 

Niejaki Tom Nicholson opublikował na swoim profilu facebookowym zdjęcie kupionego niedawno samochodu sportowego oraz historię o tym, jak pewien mężczyzna, zobaczywszy jego samochód, podszedł i powiedział, że za sumę wydaną na zakup auta można by wykarmić tysiące osób, którym powodzi się gorzej. Udzielona przez pana Nicholsona odpowiedź rozsławiła go w całym Internecie.

Oto jego opowieść:

Któregoś dnia jakiś gość spojrzał na moją Corvettę i powiedział::
- Ciekaw jestem, ilu ludzi można by wykarmić za sumę wydaną ten samochód?

Odpowiedziałem:

- Nie mam pojęcia, jednak:
- wiem że zapewniła wyżywienie wielu rodzinom w Bowling Green, w stanie Kentucky, których członkowie pracują przy produkcji tych aut,
- zapewniła też wyżywienie producentom opon,
- producentom poszczególnych części,
- górnikom wydobywającym miedź, z której wykonano przewody,
- producentom ciężarówek Caterpillar wożących tę miedź
- ponadto pieniądze te dały też wyżywienie przewoźnikom dostarczającym gotowe samochody do salonów sprzedaży
- a także pracownikom owych salonów i ich rodzinom.

- Przyznaję jednak, że… nie wiem, ilu konkretnie osobom suma ta zapewniła byt.

To jest właśnie różnica między mentalnością kapitalizmu i państwa opiekuńczego – kiedy coś kupujesz, przekazujesz ludziom do rąk pieniądze i tym samym wyrażasz uznanie dla ich umiejętności. Kiedy jednak dajesz komuś coś za nic, okradasz go z jego godności i poczucia własnej wartości.

Kapitalizm opiera się na dobrowolnym przekazywaniu pieniędzy w zamian za coś wartościowego, socjalizm natomiast polega na tym, że rząd pod przymusem zabiera twoje pieniądze i wbrew twej woli rozdaje je innym w zamian za nic.

Myślę, że jest to bardzo dobrze przemyślana i napisana odpowiedź.
Jeśli się ze mną zgadzasz, przekaż ją swoim znajomym,
a jeśli nie – skasuj ją i ciesz się dniem.

 

 

Linki 

 

  1. Oryginał dissectleft.blogspot.com i jego lustrzana kopia Jon Jayray