Fizyka Życia - definicje zagadnień

Różnice między naukowcami, a doktrynerami
Metodologia nauczania gier ewolucyjnych
Konspekt wykładu "Myślenie absolutne"
Konspekt cyklu audycji radiowych
Wywiad z przedsiębiorcą

Konspekt wykładu "Myślenie absolutne" [Autor John Freeslow]
I Wprowadzenie:	Dlaczego myślenie absolutne? Pozwala na zbudowanie pełnych modeli poznawczych i dość dokładnych przewidywawczych. Obejmuje zarówno zagadnienia biochemiczne, jak i zachowania społeczne.
II Myślenie absolutne - co to jest?:
III Myślenie redukcjonistyczne:	W poszukiwaniu prostej reguły.
IV Myślenie systemowe:	W poszukiwaniu stanów równowagowych. Zaburzenia, procesy stabilne i niestabilne.
V Zaawansowane myślenie systemowe:	Systemy strumieniowe Systemy samonamnażające się
VI Myślenie teoriogrowe:	Myślenie w kategoriach nieliniowych. Myślenie w kategoriach nadążnej walki taktyk.
VII Zaawansowane myślenie teoriogrowe:	Dylematy Taktyki Syndromy Myślenie w kategoriach populacyjnych - "żywe walczy" Proste modele
VIII Myślenie absolutne:
IX Życie, a myślenie absolutne:	Fizyka życia Pełne wytłumacznie zjawiska życia, od powstania z cząstek chemicznych do zachowań społecznych
X Religie, a myślenie absolutne:
XI Zarządzanie, a myślenie absolutne:

Różnice między naukowcami a doktrynerami [Autor Marian Mazur]
Naukowcy	Doktrynerzy
Naukowców interesuje rzeczywistość, jaka jest.	Doktrynerów interesuje rzeczywistość, jaka powinna być.
Naukowcy chcą, żeby ich poglądy pasowały do rzeczywistości.	Doktrynerzy chcą, żeby rzeczywistość pasowała do ich poglądów.
Stwierdziwszy niezgodność między poglądami a dowodami naukowiec odrzuca poglądy.	Stwierdziwszy niezgodność między poglądami a dowodami doktryner odrzuca dowody.
Naukowiec uważa naukę za zawód, do której czuję on zamiłowanie.	Doktryner uważa doktrynę za misję, do której czuje on posłannictwo.
Naukowiec szuka "prawdy" i martwi się trudnościami w jej znajdowaniu.	Doktryner zna "prawdę" i cieszy się jej zupełnością.
Naukowiec ma mnóstwo wątpliwości, czy jest "prawdą" to, co mówi nauka.	Doktryner nie ma najmniejszych wątpliwości, że jest "prawdą" to, co mówi doktryna.
Naukowiec uważa to, co mówi nauka za bardzo nietrwałe.	Doktryner uważa to, co mówi doktryna, za wieczne.
Naukowcy dążą do uwydatniania różnic między nauką a doktryną.	Doktrynerzy dążą do zacierania różnic między nauką a doktryną.
Naukowiec nie chce, żeby mu przypisywano doktrynerstwo.	Doktryner chce, żeby mu przypisywano naukowość.
Naukowiec unika nawet pozorów doktrynerstwa.	Doktryner zabiega choćby o pozory naukowości.
Naukowiec stara się obalać poglądy istniejące w nauce.	Doktryner stara się przeciwdziałać obalaniu poglądów istniejących w doktrynie.
Naukowiec uważa twórcę nowych poglądów za nowatora.	Doktryner uważa twórcę odmiennych idei za wroga.
Naukowiec uważa za postęp, gdy ktoś oderwie się od poglądów obowiązujących w nauce.	Doktryner uważa za zdrajcę, gdy ktoś oderwie się od poglądów obowiązujących w doktrynie.
Naukowiec uważa, że jeżeli coś nie jest nowe, to nie jest wartościowe dla nauki, a wobec tego nie zasługuje na zainteresowanie.	Doktryner uważa, że jeżeli coś jest nowe, to jest szkodliwe dla doktryny, a wobec tego zasługuje na potępienie.
Naukowcy są dumni z tego, że w nauce w ciągu tak krótkiego czasu tak wiele się zmieniło.	Doktrynerzy są dumni z tego, że w doktrynie w ciągu tak długiego czasu nic się nie zmieniło.

Metodologia wprowadzenia młodzieży w zagadnienia gier ewolucyjnych

[Autor John Freeslow]

Cel:

Praktyczne pokazanie dzieciom/nastolatkom mechanizmów gier ewolucyjnych

Uczestnicy:

Uczniowie klasy (10-20 osób) - najlepiej liczba parzysta

Sprzęt:

Każdy uczestnik musi mieć czystą kartkę formatu A5 i długopis

Przygotowanie:

Każdy z uczestników pisze drukowanymi literami u góry kartki swoje nazwisko (tak by można było później dopisać do niego jeszcze kilkanaście liter). Jeśli wśród uczestników są osoby o takich samych nazwiskach, jedna z nich musi wybrać sobie pseudonim lub nazwisko przybrane. Każdy z uczestników musi być indywidualnie identyfikowany.
Każdemu z uczestników, w dowolny sposób, nadawana jest kategoria albo Złodzieja (Leniucha), albo Pracusia (Pracusia). Sytuacja, w której wszyscy są Złodziejami lub Pracusiami jest niedopuszczalna. Musi być zróżnicowanie - wystarcza nawet, by był zaledwie jeden Złodziej, rzeszta może być Pracusiami lub na odwrót.

Na tablicy rysowana jest Tabela wypłat - "Klasyczny Maynard Smith"

"Tabela wypłat - klasyczny Maynard Smith"
	Złodziej	Pracuś
Złodziej	Z traci 25 (-25) Z traci 25 (-25)	Z zyskuje 50 (+50) P nie zyskuje nic (0)
Pracuś	P nie zyskuje nic (0) Z zyskuje 50 (+50)	P zyskuje 15 (+15) P zyskuje 15 (+15)

Można opowiedzieć coś niecoś o John'ie Maynard'zie Smith'sie (Paradoksalnie mój zły wzrok dał mi przewagę selekcyjną. Ponieważ z tego powodu nie wcielono mnie do armii, wybitnie zmniejszyły się tym samym moje szanse na to, że zginę.)
Należy omówić jak dalej gra będzie przebiegać

Przebieg gry
nr. I:

W odrębnej tabeli odnotowywane są: numer tury i liczba Złodziei do Pracusiów
Dobór w pary: na sygnał uczniowie dobierają się w sposób losowy* w pary, sprawdzają do jakiej kategorii należą i na odwrotnej stronie piszą: swój symbol (np Pracuś), symbol partnera (np. Złodziej) a dalej rezultat z tabeli wypłat (w przypadku P,Z: 0, u partnera zapis będzie następujący: Z,P: +50)
* - najszybciej można to zrealizować poprzez wrzucenie przez wszystkich kartek do kapelusza i pomieszane ich. Następnie prowadzący wyciąga po dwie, wyczytuje pierwsze nazwisko i oddaje wyciągnięte kartki tej osobie, a ona sama we własnym zakresie szuka osoby z drugiej kartki.
Taki dobór w pary i wpisywanie sobie punktów odbywa się kilkukrotnie (na przykład 3-5 razy). Zapisy punktów robione są jeden pod drugim. Prowadzący sprawdza czy wszyscy dokonali zapisów i ponownie daje sygnał do doboru w pary.
Ten etap gry nazywa się "Życie".
Po kilkukrotnym doborze następuje "Selekcja". Każdy z uczestników sumuje na kartce zdobyte punkty. Uczestnicy ustawiają się w rzędzie począwszy od tego, kto zdobył ich najwięcej do tego, kto zdobył ich najmniej. Gdy jakieś osoby maja tyle samo punktów ustawiają się w kolumnie. (Przy okazji tego ustawiania się można wytłumaczyć uczestnikom na czym polega sortowanie bąbelkowe). 50% osób, które mają najwięcej punktów przechodzi do dalszej gry. Jeśli zdarzy się sytuacja, że pewna grupa ma tyle samo punktów ale nie wszyscy mogą przejść dalej, wówczas dokonuje się z tej grupy losowania szczęśliwców np. poprzez rzut monetą lub tp.
Po selekcji następuje "Rozmnażanie"
Osoby, które nie przeszły selekcji oddają swe kartki prowadzącemu.
Osoby, które przeszły selekcję biorą nową kartkę i przepisują na niej to co jest w jej górnym rogu (początkowo było to nazwisko) i na końcu dopisują dowolny symbol (Literę, cyfrę lub symbol np. &) - wydłużając tym samym stosowane "nazwisko". Po czym wręczają taką kartkę wybranemu przez siebie graczowi, który przepadł w selekcji.
Jeśli na przykład selekcję przeszła Grabowska, a nie przeszedł Widlański wówczas Grabowska pisze na nowej kartce "Grabowskam" i oddaje ją Widlańskiemu, który od tej pory jest "klonem" (dzieckiem) Grabowskiej
Po "rozmnożeniu", w tabeli odnotowywane są: numer tury i liczba Złodziei do Pracusi
i przystępuje się do kolejnej fazy życia, która tym razem będzie polegała na odbyciu innej liczby spotkań (na przykład 7-9 lub 1-2), po czym następuje "selekcja", "rozmnożenie" i kolejne "życie" i tak w kółko aż całą zabawę przerywa dzwonek na pierwszą przerwę

Analiza:

Proporcja Pracusiów do Złodziei w populacji - można narysować na tablicy krzywe, które to zobrazują
Zobaczyć kto się utrzymał do końca (największa liczba tych samych nazwisk) - teoretycznie jest to pokazanie ścieżki kopiowania sie materiału genetycznego
Jeśli Nazwisko potraktujemy jako kod genetyczny, to można omówić zmiany kodu genetycznego w kolejnych pokoleniach na przykładzie dopisywanych symboli.
Warto omówić jak w sposób matematyczny można dojść do obliczenia proporcji, do której system będzie dążył
Zapytać czy ktoś się pomylił lub świadomie oszukał

Przebieg gry
nr. II:

Proponujemy uczestnikom by sami opracowali tabelę wypłat, która według nich będzie najbardziej przypominała realne życie: gdy zodziej komuś kradnie to ten traci, zwykle wypracowywanie jest trudne, a spotkanie dwóch złodziei zwykle kończy się pewną stratą u obu. Przykładem takiej tabeli może być:

Tabela wypłat - "Jak to w życiu"
	Złodziej	Pracuś
Złodziej	Z traci 1 (-1) Z traci 1 (-1)	Z zyskuje 50 (+50) P traci 50 (-50)
Pracuś	P traci 50 (-50) Z zyskuje 50 (+50)	P zyskuje 10 (+10) P zyskuje 10 (+10)

Różne warianty rozegrania tej gry:

Gramy dokładnie tak jak do tej pory, dobór w pary jest losowy
Pokazuje to, że
- strategia Pracusia jest niestabilna ewolucyjnie - Pracusie skazane są na zagładę
- suma punktów przetrwania u każdego maleje do zera i przechodzi na wartości ujemne - można przedyskutować, że wówczas wszyscy muszą zginąć
Wprowadzamy do gry nowy element: obopólną akceptację doboru w pary. Każdy z uczestników ma prawo nie chcieć połączyć się z kimś, wówczas żaden z nich nie otrzymuje punktów
Można omówić:
- Tendencję do populacyjnego wykluczania Złodziei
- Rolę ustawodawcy, który ustala reguły gry, a te z kolei diametralnie zmieniają dążność systemu

Polak na swoim

Wywiad przeprowadzony przez reportera niezależnego, którego misją jest odkrywanie społeczeństwu trudnych problemów zarządzania. Problemów rzadko i dość płytko przedstwianych przez media publiczne i komercyjne.

Za każdym przedsięwzięciem stoi ciekawa historia

Dziś o swojej historii opowie nam:
Imię i nazwisko
Tytuł firmy Nazwa firmy
Adres strony www
W miesiąc rok

Rozmawiał John Freeslow

Prośba o wsparcie

Jeśli wywiad Ci się spodobał,
Jeśli uważasz, że czegoś ciekawego się dowiedziałeś,
Jeśli wywiad czegoś cię nauczył,

I, co najważniejsze, jeśli uważasz, że warto wspomóc niezależną pracę jego autorów

Przekaż wsparcie finansowe na konto:

ING Bank Śląski
80 1050 1025 1000 0022 5269 8325

z dopiskiem "Wspieram audycję Świat Oczami Przedsiębiorcy" w tytule płatności

Dziękujemy.

Wykonanie:

Wywiad prowadził: Jan Kubań

Montaż: Studio AzurPlex

grudzień 2015

Zestaw pytań do przedsiębiorcy