Wygenerowano:
23.11.2022
13:48:45

Przejdź do spisu książek
Wygenerowano programem:
Q-Księgozbiór 3000





Platon Państwo Biografia

( Blackburn, Simon )

Spis cytatów dla wybranej książki

Strona Treść cytatu Słowa kluczowe / uwagi
A kiedy, tak ja uważam, jakiś rzemieślnik z natury […] wzbije się w dumę na tle swego bogactwa albo wpływów, albo siły, albo czegoś innego […] i zacznie przybierać postać wojskowego, albo ktoś z wojskowych przybierze postać radnego i strażnika, chociaż tego nie godzien, i ci ludzie pomieniają z sobą narzędzia i zaszczyty, albo gdy jeden i ten sam człowiek spróbuje to wszystko robić równocześnie, wtedy – myślę, że i ty się zgodzisz – taka zamiana i takie łączenie zawodów, to zguba dla państwa. przedsiębiorcy



15 Takie podejście wyznawane jest czasem przez pewnych komentatorów o miękkich umysłach, zakochanych w idei ukrytej, ezoterycznej, tajemniczej doktryny, dostępnej jedynie dla wtajemniczonych – do których oczywiście chętnie zaliczają i siebie. taktyka von Celebrry



20 „słowami próżnujących starców do niedoświadczonej młodzieży” Matrix

CŻC - cykl życiowy człowieka



20 Przyznawał – niechętnie – pewne zasługi Platonowi i Sokratesowi w związku z tym, że obaj kładli szczególny nacisk na kwestię definiowania i właściwego rozumienia pojęć. definiowanie



37 Jesteśmy w stanie rozpoznawać to, czego zdefiniować nie umiemy. fazy poznania



Faza teologiczna
38 W pismach Arystotelesa opozycja między rozumem a zwyczajem zostaje złagodzona w jeszcze inny sposób. Koncepcja prawa opiera się na potrójnej podstawie, którą stanowią: natura, zwyczaj i rozum. Natura, czyli to, co zwierzęce, jest bazą, na którą muszą oddziaływać zwyczaje (czy też kultura) i rozum. Zwyczaj, ethos, powstaje dzięki przystosowaniu – dostosowujemy się do pewnych rytuałów czy wzorców zachowań, które umożliwiają nam współpracę. Przekracza to, co naturalne, ponieważ dzięki niemu powstaje system norm społecznych, różnych od prymitywnych zwierzęcych nawyków. I wreszcie prawa, ustanowione przez rozum, kształtują zwyczaj. Nie mogą jednak bez niego istnieć, jako że „niższa władza może istnieć niezależnie od wyższej, jednak wyższa wymaga istnienia tych, które są poniżej”. wyróżnik ludzki



41 „silni czynią to, co mogą czynić, słabsi cierpią to, co ścierpieć muszą” Fizyka Życia

Ahamkara



42 utrzymanie ładu społecznego wymaga, by obywatele byli ulegli; państwo jest zatem usprawiedliwione, jeśli wykorzystuje propagandę, religie, kłamie, stosuje pranie mózgu, aby utrzymać niższe klasy na ich właściwym miejscu. państwo

Fizyka Człowieka

Matrix



50 […] nikt nie jest sprawiedliwy z dobrej woli, tylko z musu, bo sprawiedliwość to nie jest dobro dla jednostki, bo każdy, gdzie tylko myśli, że będzie mógł krzywdy wyrządzać bezkarnie, tam je wyrządza. (II, 360c) Ahamkara



51 Postawmy obok siebie człowieka sprawiedliwego i amoralnego.
Pozbawmy sprawiedliwego całej otoczki sprawiedliwości, przydajmy mu reputację osoby zepsutej, tak aby stał się obiektem wszelkich prawnie przewidzianych kar, z karą śmierci włącznie. I wyobraźmy sobie człowieka pozbawionego moralności, lecz dość mądrego, aby zachować wszelkie korzyści, płynące z bycia postrzeganym jako sprawiedliwy, a jednocześnie cieszyć się wszelkimi profitami, jakie może przynieść nieuczciwość. Jest oczywiste, że ten drugi będzie wiódł bogatsze, bardziej udane, pełne sukcesów życie.
Atlasi/Grabieżcy



60 Dyktator, żerujący zarówno na własnych poddanych, jak i na sąsiadach,… dyktatura



60 Popper przedstawia Platona jako niebezpiecznego specjalistę od utopijnej inżynierii społecznej, dla którego przy projektowaniu zmian nie liczy się bałaganiarski i krnąbrny charakter materii ludzkiej, nad którą pracuje. Ahamkara

kluczowy dylemat rządzenia



75 Rodzice nastolatków mogą z pewnością świetnie wiedzieć, co jest najlepsze dla ich dzieci. Bynajmniej jednak nie znaczy to, że najlepiej urządzone są rodziny, w których nastolatki nie mają prawa dokonywania wyborów ani przestrzeni do eksperymentów. Cenimy sobie możliwość popełniania własnych błędów, szanujemy wolność i indywidualność, a także ściśle z nimi związaną zdolność do niezależnego myślenia. wychowanie



91 Na ogół myślimy o rządzących jako o grupie ekspertów: ekonomi stów, strategów, planistów, ludzi uwrażliwionych na relacje z innymi kulturami i tak dalej. władza



99 Na koniec do filozofii zabiorą się parweniusze i pozerzy, udający, że posiedli wiedzę właściwą filozofom, a większość ludzi nie odróżni ich od prawdziwych filozofów. naukowcy

Matrix

rachunek populacyjny



107 Wspólnoty wiernych nie potrzebowały plotyńskiej abstrakcyjnej zasady oświecenia. Nie pragnęły oświecenia, dostępnego jedynie tym, którzy studiowali matematykę lat dziesięć, a dialektykę pięć. Potrzebowały pocieszenia i przebaczenia, potrzebowały Kogoś, do kogo można zwracać się w modlitwie z prośbą o interwencję, potrzebowały wsparcia i zaspokojenia, jakie daje religia. Przywódcy pragnęli karmić własne psy pasterskie grzechem i winą i cieszyć się korzyściami, związanymi z posiadaniem monopolu na odkupienie. religia

Ahamkara



129 Czytając księgę VIII, dostrzegamy, że Platon jest koneserem ludzkich przywar i błędów, godnym poprzednikiem Swifta, Woltera, Pope'a czy Prousta. Ahamkara



130 To stanowi istotę modelu politycznego, w którym zakłada się, że dzięki istnieniu podziału władzy wysiłki jednostek, z których każda zabiega o interes własny i własnego stronnictwa, mogą działać na rzecz wspólnego dobra. władza



istota władzy
131 Paradoksu głosowania, opisanego w XVIII wieku przez Condorceta. W najprostszej wersji mamy trzy osoby (A, B i C), które wybierają spośród trzech celów: X, Y i Z. A przedkłada X nad Y i Y nad Z. B – Y nad Z i Z nad X, C zaś woli Z niż X i X niż Y. A zatem dwuosobowa większość wybiera raczej X niż Y; dwuosobowa większość woli też raczej Y niż Z; skoro zatem X przeważa nad Y, a Y nad Z, należałoby się spodziewać, że X będzie przeważać nad Z. Niestety, istnieje również dwuosobowa większość, która wybiera raczej Z niż X. Wyniki głosowania są niekoherentne, a zbiorowość może stać się niezdolna do podjęcia decyzji. demokracja



139 Aby wzmocnić swoje przesłanie Platon prowadzi dalsze rozważania; ponownie przywołuje wątek podziału duszy na trzy części, przy czym teraz opisuje te części jako pierwiastek intelektualny, nastawiony na poznanie prawdy, temperament, dążący do mocy, zwycięstw i sławy oraz pierwiastek pożądliwości i chciwości. Ahamkara



142 Królowie-filozofowie mają za zadanie rządzić tak, aby ich rządy przynosiły korzyści całej wspólnocie: także żołnierzom czy kupcom. Powinni troszczyć się o właściwe uporządkowanie i szczęście całego państwa. Nie mają kierować się własnymi celami i z pewnością ich zadaniem nie może być zdominowanie czy też zniszczenie pozostałych klas. władza



istota władzy
146 Problem w tym, że najlepszy efekt dramatyczny czy poetycki można uzyskać, kiedy przedstawia się ludzkie słabości. Spokojna odwaga, sprawiedliwość i mądrość Sokratesa, pogrążonego w rozważaniu rzeczy wieczystych, nie nadają się do teatru. Telewizyjne show, w którym wszyscy zachowują się powściągliwie, mądrze i z godnością albo program Jerry'ego Springera, w którym nikt nie traci panowania nad sobą i nie składa żadnych wyznań, to przepis na klęskę. Chodzi właśnie o to, żeby ku uciesze nas, widzów, ukazywać ludzką głupotę i słabość. media

Artyści



147 Poeci czy malarze oferują nam jedynie „przedstawienia” życia codziennego, zatem ich prace są podwójnie oddalone od rzeczywistości samej w sobie. Jeśli potraktujemy metaforykę mitu jaskini dosłownie, okaże się, że dzieła sztuki stanowią jedynie cienie cieni marionetek, które same są z kolei mgliście oświetlonymi kopiami przedmiotów pojawiających się w świetle dnia; te zaś istnieją dzięki temu, że oświetla je słońce. Lekko licząc, okaże się, że dzieła sztuki oddalone są o trzy, a może nawet cztery kroki od Rzeczywistości i Prawdy. Że zaś oddalenie od rzeczywistości jest równoznaczne z oddaleniem od prawdy i wiedzy, poeci i malarze nie są w stanie pomóc nam w ich zdobyciu. Nie mają do zaoferowania nic, co przyczyniłoby się do ustanowienia w umyśle należytego ładu. Matrix

Artyści



147 dlaczego artystyczne przedstawienia są odległe od prawdy Matrix

Artyści



151 Platon dość niefortunnie wplata w swój wywód szydercze uwagi o malarstwie. Wydaje się sądzić, że malarz może być kompletnym ignorantem i nie wiedzieć nic o rzeczach, które przedstawia, albo znać tylko iluzjonistyczne imitacje rzeczywistości. Jak się zdaje, pomysł, że malarz mógłby, jak Leonardo da Vinci, doskonale poznać budowę ludzkiego ciała, lub jak George Stubbs zbadać, a potem ukazać nieznane wcześniej aspekty życia koni, nie przychodzi Platonowi do głowy. rachunek populacyjny