| Strona |
Treść cytatu |
Słowa kluczowe / uwagi |
| 29 |
Błędy interpretacyjne i wynikłe z przenoszenia jego myśli na papier mogły być nieraz brzemienne w skutki. |
komunikacja
nieliniowość
|
| 49 |
Gdyby samoloty myśliwskie latały rzeczywiście już teraz 600 km/godz., to samolot bombowy musiałby być w stanie osiągać co najmniej 650 km/godz. Trzeba by zrezygnować z opancerzenie i broni pokładowej przy takim „szybkim bombowcu” na rzecz prędkości. Można by dzięki temu prawie wykluczyć niebezpieczeństwo walki w powietrzu. Milch stwierdził, że Luftwaffe już dawno temu zleciło wyprodukowanie samolotu o takich właściwościach. Messerschmitt zakwestionował możliwość zbudowania już teraz dwusilnikowych czy czterosilnikowych samolotów bojowych o tak wielkich prędkościach, ponieważ w Niemczech nie ma odpowiednich silników samolotowych. Hitler uważał przeto za słuszne, żeby dać pierwszeństwo czterosilnikowemu samolotowi bojowemu. Milch musiał się temu sprzeciwić, bo baza surowcowa stawia lotnictwu niestety pewne granice i dlatego Luftwaffe zamierza wybrać dwusilnikowe szybkie bombowce. Żadne rozstrzygające decyzje po tej dyskusji nie zapadły. |
bilans resergii
|
| 70 |
Był on jako samodzielny kupiec człowiekiem sukcesu i całkowicie niezależnym. |
przedsiębiorcy
|
| 79 |
Dlatego Hoffmann wkrótce dał za wygraną i jako członek jury wybierał już według gustu Hitlera. |
konkursy
|
| 88 |
Struckart wypracował „Ustawę o ponownym połączeniu się Austrii z Rzeszą”. Hitler podpisał ją jeszcze tego samego dnia. Tym samym Austria stała się „krajem Rzeszy Niemieckiej”. |
prawo
|
| 89 |
Wiadomość o wizycie Innitzera u Hitlera szczególnie w prasie wyeksponowano i nie pozostała ona bez wrażenia. |
media
|
| 89 |
Przed hotelem zebrał się wielki tłum ludzi i wołał bez przerwy: „Chcemy zobaczyć naszego Führera“. Około wieczora Hitler pokazywał się wiele razy na balkonie hotelu. |
piramida władzy
|
| 91 |
Tylko dwie obserwacje dały mi do myślenia. Uderzyło mnie podczas tej podróży przedwyborczej to, że Hitler, skoro stawał na mównicy, myślał już tylko o propagandowym efekcie swego wystąpienia i o oddziaływaniu swoich słów. Czegoś innego dosłuchałem się w owych okazjonalnych uwagach w ścisłym gronie. Od chwili wkroczenia 12 marca do Austrii był przez prawie cztery tygodnie pod wrażeniem wiwatujących na jego cześć ludzi. Wywołało to u niego taki skutek, że zaczął sobie wmawiać, iż ma od narodu upoważnienie na swoją politykę i jest zobowiązany nie ustawać w swoim poświęcaniu się dla dobra niemieckiego narodu i państwa. Następnym skutkiem było jego przekonanie, że teraz i w najbliższej przyszłości nie ma i nie będzie w Niemczech nikogo, kto postawione przed narodem niemieckim zadanie potrafiłby rozwiązać. Wbijał się tym w przekonanie, że ma do spełnienia jakąś szczególną misję, i zaczął tracić poczucie rzeczywistości. |
zawrót głowy od sukcesu
sprzężenie zwrotne
|
| 114 |
Komisja Kultury ku radości wszystkich lotników przyznała na swym posiedzeniu tegoroczną nagrodę państwową w dziedzinie kultury i nauki obu konstruktorom samolotów, Heinklowi i Messerschittowi. |
konkursy
|
| 132 |
Göring świadomie kształtował fałszywe poglądy na zainteresowania i wiedzę techniczną Hitlera. Po pierwsze, Göring sam niewiele się na tym znał, w czyn Hitler nie powinien się zorientować. Po drugie, chciał nie dopuścić do tego, żeby mu się Hitler wtrącał w szczegóły. Hitler ze swej strony miał wówczas bezgraniczne zaufanie do Göringa i był spokojny, że nie musi się martwić o szczegóły dotyczące luftwaffe. |
zamiatanie pod dywan
|
| 132 |
Göring świadomie kształtował fałszywe poglądy na zainteresowania i wiedzę techniczną Hitlera. Po pierwsze, Göring sam niewiele się na tym znał, w czyn Hitler nie powinien się zorientować. Po drugie, chciał nie dopuścić do tego, żeby mu się Hitler wtrącał w szczegóły. Hitler ze swej strony miał wówczas bezgraniczne zaufanie do Göringa i był spokojny, że nie musi się martwić o szczegóły dotyczące luftwaffe. |
Fizyka Firmy
|
| 133 |
Ale on podejmie działania dopiero wtedy, gdy przez zaskoczenie będzie mógł ich wyprzedzić. |
nadążność
|
| 133 |
Ale on podejmie działania dopiero wtedy, gdy przez zaskoczenie będzie mógł ich wyprzedzić. |
nadążność
|
| 134 |
Po raz pierwszy zarejestrowałem sobie jako swoistą cechę Göringa niedocenianie zbrojeń przeciwnika. Według jego wyobrażeń po prostu żadne państwo na świecie nie przewyższało w tym czasie potencjału zbrojeniowego Niemiec. Jeśli mu się o tym referowało, po prostu nie wierzył, a referujący narażał się nawet na niebezpieczeństwo zbesztania go jako defetysty. |
|
| 140 |
„Inteligentni słabeusze” powinni wiedzieć, że tylko „odwaga, dzielność i zdolność do podejmowania szybkich decyzji” są warunkiem do objęcia każdego urzędu publicznego. |
Książę/biskup/lud
|
| 148 |
Czemu to wróg z pojutrzejszego dnia nie mógłby się stać przyjacielem dnia jutrzejszego? |
politycy
|
| 167 |
Wąskim gardłem dla luftwaffe było i pozostało zaopatrzenie w surowce. O tym się nie mówiło. To niewybaczalne, że Göring i jego współpracownicy nie wyciągnęli z tej rozmowy żadnych konsekwencji. Pierwsze zwycięskie kampanie wojenne w 1939 i w 1940 roku zaćmiły na długo spojrzenie na rzeczywistość. Dopiero w dwa lata później, po pierwszym kryzysie kampanii rosyjskiej, dostrzeżono te fatalne błędy. |
GWG - Gra w grupie (PNWS)
|
| 177 |
Jako państwo wyspiarskie Anglia nigdy nie była wystawiona na bezpośrednie zagrożenie ze strony jakiegoś europejskiego państwa. Jeszcze dziś czuje się bezpieczna za kanałem La Manche. Kombinacja położenia geograficznego i polityki Brytyjczyków zapewniała im w ciągu wieków godną pozazdroszczenia szczęśliwą dozę bezpieczeństwa i suwerenności. |
Anglicy
|
| 190 |
Pierwsze wielkie sukcesy wehrmachtu w Polsce zamknęły jednak prędko znowu usta „czarnowidzom” i „defetystom” i doprowadziły do konkluzji: „Hitler już wie, co robi”. |
prawo
|
| 199 |
Potrafił doskonale wchodzić w położenie nieprzyjaciela i wyczuwać z wyprzedzeniem jego wojskowe decyzje i ruchy. |
nadążność
|
| 200 |
★ Gdy Hitler potem zadawał pytania i wchodził w szczegóły, zdarzało się, że referent nie potrafił mu odpowiedzieć. Ale najbardziej wstrząsające było to, że oni w swoim koleżeńskim gronie opowiadali potem, jakie to jest straszne musieć roztrząsać zagadnienia wojskowe z człowiekiem nie wyszkolonym przez Sztab Generalny, takim jak Hitler. Parę razy sam byłem tego świadkiem i muszę powiedzieć, że pytania Hitlera były właściwie całkiem normalne, a nie jakieś tam nadzwyczajne. Dotyczyły one na ogół szczegółów przeoczonych w ramach referowania sprawy, które jednak wydawały się Hitlerowi ważne w związku z całością. |
Arystokratyzacja
|
| 221 |
Podczas śledztwa w sprawie tego ataku okazało się, że maszyny z niemieckiej jednostki bojowej, która miała za zadanie zaatakować jakieś francuskie miasto na zachód od Renu, zrzuciły bomby przez pomyłkę na Freiburg. Hitler został poinformowany o tym omyłkowym zrzucie, ale zdecydował, żeby całe to wydarzenie zatuszować. Lecz udało się to tylko częściowo. W propagandzie sprawę tę ponownie wywleczono jako terrorystyczny nalot aliantów. |
propaganda
|
| 236 |
22 i 23 września Hitler przyjął Möldersa i Gallanda po ich 40 zwycięstwie powietrznym i kazał sobie przedstawić przez nich jasny i trzeźwy obraz wojny powietrznej. On widzie, że angielskie lotnictwo jest jednak silniejsze, niż mu to mówiło kierownictwo własnego lotnictwa. |
GWG - Gra w grupie (PNWS)
|
| 246 |
Jeżeli mężczyzna obiera sobie zawód żołnierza, oficera, to przecież najgorętszym jego pragnieniem powinno być także i to, żeby ten zawód móc też kiedyś wreszcie wykonywać. |
żołnierze
|
| 248 |
Ale to było zdumiewające, jak cierpliwie się szerokie masy zachowały. Większość mówiła, że Führer już będzie wiedział, co należy robić. Cały naród został wprzęgnięty do pracy dla wojny i wykonywał tę swoją pracę z zapałem i z całą sumiennością. |
władza
konformizm
|
| 330 |
Już Jeschonnek zarządzał prawie stopniałym kapitałem; Korten zaś, Kreipe i Koller, jego następcy, przejadali, z różnym temperamentem, masę upadłościową. |
zarządzanie
Fizyka Firmy
|
| 334 |
Zdawałem sobie jasno sprawę z tego, że te bronie nie mogą już mieć żadnego znaczenia dla wyniku wojny. Przypuszczałem, że wojna skończy się w 1944. W tych rozmowach byłem także zapytywany o to, czy już nie ma żadnego sposobu, żeby uniemożliwić Hitlerowi tę szkodliwą działalność, innymi słowy, żeby go zamordować. Jeśli idzie o mnie, to musiałem dać na to pytanie odpowiedź całkowicie przeczącą. Pełniłem swoją służbę jako adiutant Hitlera już sześć lat i widziałem, jak jego zaufanie do mnie stale się zwiększało. Było więc dla mnie niemożliwością obrócić się przeciwko Hitlerowi. Byłem zdecydowany pełnić dalej moje obowiązki bez względu na to, co się zdarzy. Spowodować przewrót – to inni powinni zrobić, jeśli uważali go za rzecz nieuniknioną. |
ja / grupa
|
| 339 |
8 listopada po południu mimo napiętej sytuacji na froncie Hitler przemawiał jednak w Monachium do „starych bojowników”. W tym gronie mówił jak zawsze bardzo otwarcie i swobodnie. Wspomniał o niesłychanym wprost ciężarze walk w Rosji i o wyczynach tam naszych żołnierzy, co wywołało ogromne wrażenie. Ale przeszedł także na temat „bestialskich nalotów lotniczych” na ojczyste miasta oraz na temat cierpień kobiet i dzieci. |
My/Oni
|
| 340 |
20 listopada Hitler poleciał na jeden dzień do Wrocławia. Zostali tam zebrani w Hali Stulecia starsi sierżanci podchorążowie wszystkich rodzajów wojsk. Już było niemożliwością zorganizowanie tej zbiórki w Berlinie. Sportpalast był zniszczony. Hitler przemawiał bardzo poważnie do narybku oficerskiego tego roku. Naród, który przegra, przestanie istnieć. Dlatego każdy niemiecki żołnierz musi wiedzieć, „że tak okrutna walka, której chcieli, za którą ponoszą winę i którą nam narzucili nasi wrogowie, nie może się inaczej zakończyć jak niemieckim zwycięstwem”. |
taktyka von Groupalla
propaganda
|
| 340 |
Najusilniej zażądał, iż Krym musi pozostać w niemieckich rękach, aby dalej można było chronić turecką neutralność, której z każdym rosyjskim sukcesem zagrażało coraz większe niebezpieczeństwo. Zbiegało się to z poglądami Hitlera.
[…]
Hitler ciągle żądał utrzymania Nikopola i Krymu. Ale w ciągu następnych tygodni je utraciliśmy. Nikopol padł 8 lutego, walki o Krym zakończyły się w pierwszej połowie maja. Turcja zaraz potem przerwała dostawy rudy chromu, czego się Hitler zawsze obawiał. |
bilans resergii
|
| 347 |
Telepał się ciągle pomiędzy trzeźwym od czasu do czasu, ba, poważnym sposobem widzenia a niczym nie uzasadnioną wiarą. |
Rozum / Emocje
|
| 370 |
Mniej więcej w tym czasie przybył do FHQ feldmarszałek baron v. Richthofen, aby się zameldować po operacji głowy, że jest już zdrów. Hitler przyjął go po wieczornym omówieniu sytuacji. Richthofen przedstawił Hitlerowi prośbę, aby położyć kres tej wojnie. Zdrętwiałem, gdy to usłyszałem, bo do rozmowy na ten temat Hitler był mniej gotów niż kiedykolwiek. Okazał się jednak w tym małym gronie – byliśmy we trzech – szczery i rozluźniony, nie widział jednak żadnej możliwości na jakiś znośny dla Niemiec pokój. |
ja / grupa
|
| 382 |
Mówił mniej więcej tak: „Ja wiem, że wojna jest przegrana. Ta przewaga jest za wielka. Zdradzili mnie. Po 20 lipca wszystko się wydało, czego bym nigdy nie uważał za możliwe. Akurat te koła były przeciwko mnie, które ciągnęły z narodowego socjalizmu największy profit. |
politycy
zdrada towarzysza
|
| 400 |
Hitler wszystko już zakończył; kazał co prawda jeszcze w ciągu dnia dalej informować się o stanie walk o Berlin, nie brał jednak już większego udziału w tym, co się działo. Panujący jeszcze do tej pory w bunkrze jeszcze całkiem normalny nastrój – jeśli abstrahować od tego, że wiara w jakieś wyjście dawno już zanikła – teraz spadł do zera, szerzył się za to smutek i przygnębienie, a także rozpacz, maski opadły całkowicie. Każdy myślał tylko o tym, jaką powinien i będzie mógł obrać drogę po śmierci Hitlera. |
Matrix
|
| 403 |
Rano doszliśmy do Haweli. Tu stacjonował batalion HJ. Chłopcy zrobili na mnie bardzo dobre wrażenie. Z entuzjazmem i powagą wypełniali powierzone im zadanie. Co też najbliższe godziny i dni im przyniosą? Był to straszliwy pomysł, żeby jeszcze w ostatnich walkach ta wspaniała młodzież się tak bez sensu poświęcała. |
ja / grupa
|
| 408 |
Moje uporczywe „zaprzeczanie” miało ten skutek, że areszt w celu złamania mnie się przeciągał. W końcu wydało mi się to zbyt głupie i postanowiłem, aby polepszyć sobie warunki, Anglików po prostu wpuścić w maliny. Kiedy oświadczyłem, że jestem teraz już gotów zeznawać „zgodnie z prawdą”, że zaprowadzono mnie nawet do komendanta tego ośrodka śledczego, który zajął miejsce z dwoma oficerami w śmiesznie oficjalny sposób, w pełnej gali mundurowej, z pasem i czapką, aby udowodnić ważność swego zadania – i oczekiwanych ode mnie zeznań. Zaaplikowałem im, nie za bardzo jednak blagując, mieszaninę zmyślenia i prawdy. Ostatnie dni w schronie opisałem przy tym tak, jak je przeżyłem. Pierwszym sukcesem, jaki mogłem na swoje konto zapisać, było to, że moja cela została na powrót umeblowana. Przyniesiono papier i przybory do pisania, a ja złożyłem moje zeznania w dziesięciu punktach na piśmie. Od tamtej pory zostawiono mnie w spokoju; na razie jednak przebywałem dalej w pojedynce. Nie sprawiło mi to później najmniejszej przyjemności, kiedy w książce Trevor-Ropera „The Last Days of Hitler” (1947) przeczytałem te bzdury o powierzeniu mi przez Hitlera misji przekazania jego tajnego orędzia Keitlowi. |
Matrix
Jak powstaje
|